Na ruim zes jaar is hij terug in het theater: de biografische musical Amandla! Mandela over het leven, maar vooral over het gedachtengoed van Nelson Mandela, nog altijd het icoon voor vrede, verdraagzaamheid, vergeving en ubuntu, menselijke broederschap. De muziek van Paul de Munnik is nieuw, het verhaal is opgefrist, maar alle aandacht gaat toch uit naar Kenneth Herdigein die voor de tweede maal Nelson Mandela vertolkt en zo dagelijks in de huid kruipt van de man die een bron van inspiratie was voor miljoenen mensen. Hoe dat voelt, vroegen wij hem na afloop van de musical.
Kenneth: “Het voelt geweldig, dit is de rol van mijn leven.”

De musical over één man die de wereld veranderde, Nelson Mandela, neemt je mee naar het Zuid-Afrika van Nelson Mandela. We leren hem kennen als jongetje dat kennismaakt met de kracht van ubuntu. We zien hem worstelen met het onrecht van apartheid, verliefd worden op Winnie en opgesloten worden op Robben Island. We horen de roep van de wereld om zijn vrijheid en zien hem uiteindelijk als eerste zwarte president van Zuid-Afrika terugkeren naar zijn cel. En kijken naar zijn leven, dat voor zoveel mensen zoveel heeft betekend, maar dat van hem en zijn omgeving zoveel offers heeft gevraagd.

Zoals gezegd kruipt Kenneth Herdigein voor de tweede keer in de huid van zijn held Nelson Mandela. Joanne Telesford speelt de verliefde, wanhopige, verdrietige en opstandige Winnie. Oude bekenden op het podium zijn de tien leden van het Khayelitsha United Mambazo Choir uit Kaapstad.

Het leven, werk en de nalatenschap van de man die de inspiratiebron was voor miljoenen mensen is nog tot en met 24 april te zien in het DeLaMar Theater in Amsterdam. Kaarten (vanaf € 29,50) voor Amandla! Mandela kun je bestellen via www.delamar.nl of 0900-3352627(€ 1 per gesprek). Je maakt dan bovendien kans op een reis naar Zuid-Afrika (als je de kaarten bestelt voor 1 april 2016).
Het interview met Kenneth Herdigein en exclusieve foto’s van de musical lees en zie je in OOG VOOR AFRIKA 01-2016, verkrijgbaar vanaf april.

Tekst: Marjolein Westerterp Foto’s: Piek Fotografie