Je gaat op vakantie (of liever gezegd: op reis) en je wilt avontuur. Ervaringen die je kunt delen in het café en/of op Facebook. Herinneringen om nooit meer te vergeten. Soms moet je werkelijk op zoek naar magische momenten, veel vaker overkomen ze je en denk je pas later: “Wat? Heb ik dat gedaan?”
Ik kom al vanaf 1994 in Afrika en op de een of andere manier maakt het continent de roekeloze heldin die ik in het dagelijks leven zeker niet ben, in mij wakker. Misschien heeft het fenomeen dier daar ook iets mee te maken. Ik hou van dieren en kan me (bijna) niet voorstellen dat ze iets kwaads in de zin hebben. Bovendien zijn ze mooi/lief/vertederend/majestueus/uitdagend en smeken er in mijn ogen bijna om om van zo dichtbij mogelijk bekeken te worden. Ik moet eerlijk bekennen dat ik ons tijdschrift OOG VOOR AFRIKA weleens als excuus gebruik. “Kunnen we niet wat dichterbij? We hebben mooie foto’s nodig! ”
Ik schuif daarbij Peter met zijn lange lenzen als een breekijzer naar voren, maar aarzel zelf ook geen seconde om in de “vuurlinie” te gaan staan. Zo ben ik zonder enig spoor van twijfel op leeuwen, neushoorns, cheeta’s en olifanten afgelopen, heb ik op mijn buik tussen een pack wilde honden gelegen (in Mana Pools, een van mijn indrukwekkendste safari-ervaringen ooit) en wierp ik me bijna achteloos tussen de haaien. Ho, stop. Dat laatste was het plan. Totdat ik de vieze smurrie zag waarmee ze gelokt werden en die in zee richting de kooi dreef waarin wij moesten wachten op de “great white”. Lafhartig sloot ik me aan bij Peter en mompelde dat het voor het blad beter was als ik de hele ervaring van een afstand bekeek. En het is waar: je ziet ze vanaf de boot ook prima! En oef, wat zijn ze groot en eng. Wist je dat als een haai toehapt hij z’n tandvlees naar achteren trekt en zijn ogen wegdraait?
Elk nummer van OOG VOOR AFRIKA is ook een avontuur op zich. Wat komt erin, kan erin, moet erin?
We hadden nog een aantal reportages “over” en raar maar waar: die hadden allemaal een actief en avontuurlijk element in zich. Hiken door de wilde Wild Coast, te paard door Lesotho, oog in oog met de witte haai, op expeditie in de binnenlanden van Madagaskar of als vijftig plusser naar de top van de Kilimanjaro. We besloten dat wij ook één eigen reportage mochten kiezen waarbij de woorden avontuur en actie met hoofdletters geschreven stonden. Dat werd Ethiopië. Hier waren het niet de dieren die fascineerden, maar de oog in oog ontmoetingen met de stammen. Daar, in dat vreemde, wilde land, realiseerde ik me dat het avontuur en de thrill zeker ook van mensen kunnen komen.
In bijna alle reportages lees je dat de mooiste herinneringen juist gaan over ontmoetingen met mensen. Verhalen die je hoort, levens die je ziet. Ik ontmoette bijvoorbeeld in Zuid-Afrika de twee avonturiers Ronald en Rini Brouwer. Mensen als jij en ik. Niet dus. Zij hadden een droom en maakten hem waar. Sinds 2009 zijn ze in hun auto onderweg en reizen de wereld rond. Even zijn ze in Nederland geweest, maar nu zijn ze weer terug in Afrika. Fascinerende avonturen die neergeschreven worden alsof alles vanzelfsprekend is. Kijk maar eens op www.2globetrotters.nl.
Soms is ook het interviewen een avontuur. Het vraagt een beetje lef om de man die dagelijks in de huid van Nelson Mandela kruipt voor de musical Amandla! Mandela aan zijn mouw te trekken of hij even wil vertellen hoe dat is?
Of voor iemand die je totaal niet kent geschoven te worden met de mededeling: “zij doet een interview met je voor OOG VOOR AFRIKA”. Die persoon was Emo Adams en de enige eerlijke vraag die ik als opening kon verzinnen was: “Wie is Emo Adams?” Dan denk je dat je met pek en veren overladen weggestuurd wordt, maar hij keek me aan en zei: “Dat is de beste en meest eerlijke vraag die me ooit gesteld is.” Het werd een leuke ontmoeting!
Het nieuwe (april)nummer van OOG VOOR AFRIKA voelt als een rollercoaster door Afrikaanse landen, langs landschappen, dieren en mensen. Een avontuur dat vanuit je luie stoel beleefd kan worden. Tot je zelf in actie komt!

Marjolein Westerterp