We zitten te werken op het terras van Ons Huissie in Bloubergstrand. Wolken en een enkele heftige regenbui worden afgewisseld door warme zonnestralen. Daarom houden we stand. De vier jaargetijden in een dag in het land dat de schoonheid van de hele wereld in zich bergt, houden ons buiten. Je weet maar nooit.

De zon is net weer gaan schijnen als ik in mijn ooghoek een verkoper met prullaria zie aankomen. Hij neemt de hobbel van het muurtje met een zwierige stap en meldt zich aan onze tafel.
Zijn rekje met bungelende bloemen, harten, gecko’s en struisvogels van ijzerdraad en kralen plant hij nonchalant neer. “Hi, I am the CEO of this company. Ik verkoop deze producten die ik laat
maken. Heeft het jullie interesse?”
In eerste instantie schud ik verveeld van nee.
“Mijn producten hebben een levenslange garantie. Een gebroken hart wordt geheeld, een struisvogel kan een kip worden, maar ik zorg dat het goedkomt.”
Hij heeft mijn aandacht: een CEO met een bord vol sleutelhangers met een levenslange garantie?
“Ja,” zegt hij zelfverzekerd. “Die van mij zijn de beste die je kunt krijgen. ” Nou zit ik aan tafel met een van de beste salestrainers van Nederland. Jochum ruikt zijn kans en laat de 5 “W” op de CEO los. Hij ondergaat de onderhandeling en de vragen die op hem worden afgevuurd zonder blikken of blozen en elk antwoord gaat gepaard met een brede glimlach. Deze CEO weet waar hij voor staat.
Van de verkoop van sleutelhangers schakelen we moeiteloos over naar zijn persoonlijke leven. Is hij getrouwd? Zijn blik raakt omfloerst. Nee, hij heeft lang een relatie gehad. Maar zij wilde trouwen en hij wilde een carriëre – als CEO van een bedrijf. Sleutelhangers dus. Derhalve was hij nog niet klaar om zich te binden.
“Bij mij staat de deur altijd open.”
Welke deur?
“De deur naar m’n hart.”
Ik vermoed hem ’s avonds in een huisje van golfplaten in een van de townships van Kaapstad. Zijn collectie bloemen, harten en struisvogels in de hoek, stel ik me zo voor. Klaar voor de volgende dag.
“Mijn hart stond open voor haar, maar ze wilde meer. Ze wilde trouwen en kinderen krijgen,” vertrouwt hij ons toe.
Hoe is het nu met haar?
“Ze heeft twee kinderen, maar is de verkeerde mannen tegengekomen. Ze is zwanger geraakt, maar ze zorgen niet voor haar. Ik heb er verdriet over gehad, maar het was voor mij te vroeg om me te binden. Ik heb er vrede mee. Sinds haar vertrek ben ik single.”
Dus nu ben je CEO, je ultieme droom?
“Ja, en ik studeer. Ik wil een diploma halen in management. Ik heb al een paar gesprekken op de universiteit gehad en alles ziet er veelbelovend uit.”
Waar kom je vandaan?
“Ik ben geboren in Malawi, daarna heb ik in Zimbabwe gewoond en nu ben ik een Capetonian.” Hij lacht zijn tanden bloot. “Wist je trouwens dat veel mensen hier hun voortanden laten trekken, omdat dat bij hun cultuur hoort en dan eten ze kippeboutjes.”
Hij rilt. Onmogelijk, lijkt hij te denken. We gaan terug naar de onderhandelingsfase. Salestrainer Jochum kiest voor zijn kinderen twee gecko’s en een hartje. Ik kies ook voor een hart.
“Kom je het helen als het weer eens gebroken is?” vraag ik. “Honderd procent garantie,” glundert hij, “en bij de volgende aanschaf 200 procent korting.”
Als we hem betaald hebben, zegt hij: “You made my day.”Jij hebt mijn dag ook weer een gouden randje gegeven, CEO van sleutelhangers!