En toen had ik bijna dat diploma in de hand, maar eerst moest ik nog stage lopen. Zien hoe het er in het echt op de werkvloer aan toegaat, weet je wel. Er waren mogelijkheden zat, ik kon kindjes met diabetes leren dat ze moesten opletten met pasta, ik kon helpen zorgen dat oudjes niet ondervoed geraakten of aan de slag bij een diëtiste die beweerde iedereen te kunnen doen vermageren. Maar ik wou meer, ik zocht naar een plaats waar ik niet alleen dingen gingen bijleren die ik nergens anders zou leren, maar waar ik ook echt iets kon betekenen. Na drie jaar studie wou ik die kennis doorgeven.
En zo belandde ik bij de Health Promoters.
We vonden elkaar snel, de Health Promoters wilden hun curriculum uitbreiden en workshops geven over voeding. Want voeding! Dat is zo ontzettend belangrijk. Ongezonde voeding is een van de belangrijkste oorzaken van allerlei ziekten. Ziekten die niet alleen handenvol geld kosten om te behandelen, maar waar je ook aan doodgaat. Een hart valt vaak niet zomaar stil, een hart valt veel vaker stil omdat het lichaam jarenlang veel te veel vet en cholesterol heeft opgestapeld. Maar als je nog nooit van cholesterol gehoord hebt, is het natuurlijk erg moeilijk om gezond te gaan eten en ziektes te vermijden. Mensen moeten opgeleid worden dus, en dit is exact de visie van de Health Promoters.
Ik was dus snel overtuigd, maar er was nog een kleine hindernis. Als ik voor een tijdje bij de Health Promoters aan de slag ging en even aan de andere kant van de wereld ging wonen, wou ik heus mijn gezin niet zomaar achterlaten. Er volgden wat gesprekjes met mijn vriend, maar die was, zoals verwacht, snel overtuigd (ik heb hem dan ook zelf gekozen, niet waar), bovendien kon je in Zuid-Afrika surfen (als je het risico van opgegeten te worden door een haai er even bijneemt). En de dochters, die zagen dat ook wel zitten, zo een poosje Afrika. Zeker toen ze hoorden dat we aan de zee gingen wonen en ze op hun blote voeten naar school mochten.
Ondertussen zitten we hier een maand en we hebben onze routine gevonden. De kinderen gaan nog steeds op blote voeten naar de school en mijn workshop staat bijna op papier, bijna klaar voor de praktijk. Mijn vriend staat ondertussen al mooi recht op zijn surfplank en gebruikt zijn timmermansvaardigheden om hier en daar een deur of een dak te repareren. En ik ben content, ik leer bij, elke dag, en ik heb ergens het gevoel dat door het doorgeven van kennis echt wel dingen kunnen veranderen in Khayelitsha, Mfuleni, Langa en Kayamandi.