De studenten aan de Rotterdamse Hogeschool Prisca van Burken, Kelly de Vries, Moniek Roovers en Marlou Mertens lopen drie maanden stage bij Health Promoters In Kaapstad. Deze organisatie staat op de barricades voor het recht op gezondheidseducatie voor iedereen.

De eerste uren in Zuid-Afrika. Alles was nieuw. Het vliegveld was chaotisch,iedereen wilde helpen voor een paar Rand en het was warm. De moeheid zat tot in onze tenen en meer dan slenteren naar de huurauto was niet haalbaar. Het was daarom ook fantastisch dat Karlijn en Gerard met zijn vrouw klaarstonden om onze veel te grote koffers in de auto te laden. Maar zodra we wegreden van het vliegveld, in de richting van onze verblijfplaats, werden we gegrepen. De moeheid was even verdwenen en onze zintuigen stonden op scherp. Alles wat we zagen was nieuw. In plaats van reigers, flamingo’s, in plaats van ooievaars pelikanen, in plaats van de appelboom de ananas plant, in plaats van regen, zonneschijn, maar bovenal, in plaats van huizen krotten, in plaats van schone straten viezigheid, en in plaats van gelijkheid verschillen. Eerst waren het slechts observaties, waarnemingen, feiten en gegevens, maar nadat de dagen vorderden, werden deze feiten waarheid, werden de waarnemingen gevoelens en de gegevens verantwoordelijkheden. We werden allereerst dagelijks geconfronteerd met het verschil tussen onze werkplek (Khayelitsha en Kayamandi) en het onze verblijfsplaats (Big Bay). Het was raar dat onze weekboodschappen een maandsalaris waren, ons dagelijkse voedsel een wekelijkse maaltijd en onze uitstapjes een wens. We voelden ons verantwoordelijk voor de verschillen. Als we te lang onder de douche stonden, gingen onze gedachten malen, als we ontevreden waren over het chloorwater keken we elkaar eens diep in de ogen en zeiden: we hebben een luxeprobleem. We vinden het nog steeds moeilijk dat er verschillen zijn, het motiveert ons om ook eens naar ons eigen gedrag te kijken, onze eigen overtuigingen en onze
manier van het waarderen van het leven hoe het is. We leren dat we dankbaar mogen zijn.

Wat het meest indruk op ons heeft gemaakt is het verhaal van een jongen van onze leeftijd. Hij leeft in Khayelitsha, een klein huis, geen auto, geen rijbewijs, veel meegemaakt, geen studie, kennis van drugs en een donkere huid. Het is apart dat iemand uit dezelfde levensfase zo’n ander leven kent dan wij. Het feit dat de grote verschillen tussen onze levens oorzaak vinden in de apartheid
(een Nederlands woord) is, tja! geen woorden voor. Soms voelen we schaamte.

Naast dat we steeds geconfronteerd worden met de verschillen, kunnen we ook genieten. Misschien wel extra, omdat we dankbaar zijn. Waar we dagelijks het meest van kunnen genieten en wat onze biggest Yesses zijn, zijn de rust, onze plek bij het strand, het contact met elkaar, de nieuwe kansen om onszelf te exploreren en het aangaan van relaties met de mensen hier. Ubuntu (verbinding) door alles heen!

Kijk op http://youtu.be/XZLPDmFJd3o

om te zien waar wij mee geconfronteerd worden!