De glimlach
Pas sinds Nelson Mandela als vrij man Robbeneiland verliet, is Zuid-Afrika begonnen aan een meer stabiele periode in de geschiedenis. Er loopt echter nog steeds een dunne, maar duidelijke scheidslijn tussen rijkdom en armoede. Johannesburg, Pretoria en Kaapstad zijn echte steden met hoogbouw, winkelcentra, uitgaansgelegenheden en relatief veel blanken. Aan de andere kant van de kolenmijnen van Johannesburg ligt Soweto, de grootste zwarte township van Zuid-Afrika. Hier geen centrale verwarming maar houtvuurtjes, veel wijken hebben (nog) geen stromend water, de huizen laten zich in onze waarneming beter omschrijven als krotten. Hier komen de grote namen van het ANC, de partij tegen de apartheid vandaan. Waar ik in Nederland moeite mee heb, relativeren, leer ik hier. Vaak loop ik te mopperen op van alles en nog wat (te laat, te duur, niet goed genoeg). Hier zie ik mensen lachen, dingen met elkaar delen, geen haast hebben. Hebben zij een programma van de toekomst? Nee, en daar lijken ze zich ook helemaal niet mee bezig te houden. Leven in het hier en nu: in Nederland volg je daar dure cursussen voor, de mensen van de townships kunnen het. Eenmaal in aanraking geweest met de lach die een heel gezicht laat openbreken, zoek je naar meer en is elke ontmoeting, elk gesprek dat uitmondt in de stralende lach, een cadeautje.

Peter Boshuijzen