Ze zeiden hun baan op, verhuurden hun huis en vertrokken voor onbepaalde tijd naar Zuidelijk Afrika. Daar reizen Pim en Anne nu samen met hun dochters van 2 en 4 jaar rond. Ze slapen in de daktent op de Toyota die ze eind 2020 kochten in Namibië. “De reis van ons leven” noemen ze het. Speciaal voor OOG VOOR AFRIKA schrijven zij over het avontuur dat zij aangingen, de leuke én minder leuke kanten van het reizen en delen zij tips en tricks om ook anderen te inspireren uit de hectiek van alledag te stappen en hun dromen na te jagen. Dit is deel 2.

Van Padstal naar Padstal
De meeste mensen die een rondreis door Zuid-Afrika maken, vliegen het stuk tussen Port Elizabeth en Durban. Waarom? Het is een enorme afstand met eigenlijk niet veel hoogtepunten. Maar aangezien wij met onze Toyota niet kunnen vliegen gaan we rijden: 700 kilometer dwars door het binnenland. Dit betekent dat we twee volle dagen door de Freestate reizen. De wegen zijn saai en eindeloos en behalve heel af en toe een boerderij is er echt niets. Behalve – de redder van deze trip -… padstallen! Een “padstal” is een typisch Zuid-Afrikaans wegrestaurant waar je met name Zuid-Afrikaanse lokale producten vindt. Zo midden in niemandsland zie je er soms ineens eentje opdoemen! Je koopt er lokale zoetigheden, drinkt er koffie en vrijwel elke padstal heeft een speeltuin, vaak heel creatief gemaakt van allerlei onderdelen die je op de boerderij vindt (oude banden, trekker onderdelen et cetera). Zodra er eentje in zicht komt springen de meiden bijna tegen het raam: ‘Peeltuin. PEELTUIN!’ roept Rozemarijn dan, die nog beter lijkt te zijn in het spotten van padstallen dan wij.

Verbrand en verzopen in De Drakensbergen
Na twee lange saaie dagen komen we bij het Golden Gate National Park, het begin van de Drakensbergen. Een hoogtepunt waar wij als fervente wandelaars echt naar uitkijken. Maar waar we even niet bij stil hadden gestaan in de voorbereidingen van onze trip is dat die Drakensbergen op alle plaatjes die we in Google vonden er niet voor niets zo groen bij liggen….

Van de 2 weken die we in de Drakensbergen verblijven heeft het er zeker 1,5 geregend. Nu weet ik echt wel dat er (zeker in deze tijd) mensen zijn met veel ergere problemen, maar ik moet eerlijk zeggen dat toen zich in deze weken het ene na het andere probleem opstapelde, we hem best even hadden zitten. Zo klommen de apen op de tent en scheurde het doek, bleek onze auto niet waterdicht en regende alles zeiknat, vielen de kids zo vaak in de modder dat alles zo vreselijk vies en nat werd, vertrokken we twee keer halsoverkop richting een huisje omdat we letterlijk wegspoelden van de camping, kregen we heel wat onweersbuien op ons dak én marcheerde er elke ochtend zo rond 6 uur een groep ganzen met zóveel kabaal over onze laatste camping dat we direct klaarwakker en rechtop in onze daktent zaten. En bij dat laatste denk je misschien: is dat nou zo erg? Nou, na alles wat ik ervoor heb opgesomd… JA, DAT IS HET.

Maar niet alles in de Drakensbergen was kommer en kwel, hoor. Zo genoten we erg van een optreden van het Drakensbergen Boys Choir. En als het zonnetje doorbrak bleken de Drakensbergen ook best mooi te zijn. Hoewel we hier eigenlijk kwamen om veel te wandelen, hebben we de schaarse uurtjes dat de zon scheen lekker doorgebracht in het fantastische zwembad bij de camping waar onze Juul zo’n 245 keer met een glimlach zo groot als de top van de Drakensbergen van de glijbaan naar beneden gleed. En ik weet niet of het komt omdat we in de bergen zitten, maar het zonnetje scheen hier zó fel, dat we van die paar uurtjes zon allemaal verbrand zijn! Verzopen en verbrand dus, de Drakensbergen blijkt een gebied van uitersten. Net als ons humeur ;-).

Krugerpark
We trekken acht dagen dwars door het Krugerpark. En hoewel we hier al vaker zijn geweest, is het fantastisch om nu allerlei nieuwe plekken aan te doen en het Kruger op zo’n andere manier te zien. Wat niet veranderd is, is hoe slecht wij de afstanden in het park inschatten. Want ook deze keer trappen we er weer in, rijden door het Krugerpark kost tijd. Je ziet onderweg zo veel, dat je voor 150 kilometer zo een dag kunt uittrekken. Zeker met Juul die om de paar kilometer een leeuw denkt te zien. ‘O nee, weggelopen,’ zegt ze dan als Pim weer vol in de ankers gaat.

We slapen op campings verspreid over het park. Sommige met zwembad, waarbij het nadeel is dat het er krioelt van de vakantie vierende Afrikanen en sommige rustieke campsites zonder voorzieningen zoals Balule, waar we een fantastische avond naast het hek kamperen. Onwerkelijk en best creepy om de hyena’s langs te zien lopen op zoek naar eten. Op nog geen 100 meter afstand horen we de nijlpaarden flink tekeergaan. Gelukkig staat er een hek tussen met flinke elektrische draden. Alhoewel Pim mij er net subtiel op wees dat er op deze camping helemaal geen elektriciteit is….

Maar hoewel we dus flink de tijd nemen om het Krugerpark te verkennen, hebben we qua wildlife spotten nog niet super veel geluk. ‘Zouden die beesten de coronacrisis gewoon niet hebben overleefd?’ hebben we elkaar de afgelopen dagen weleens voor de grap afgevraagd toen we na 6 dagen door het park nou niet echt veel geluk hadden waar het op wildlife aankwam. Of hebben we gewoon altijd heel veel mazzel gehad? Want zagen we in “die goede ouwe tijd” nog weleens Big5 in een ochtend, of struikelden we over de leeuwen, nu reden we al dagen door het park zonder echt heel veel spotsucces.

Blyde River Canyon
Toen we na een laatste gamedrive in Kruger het park uitreden moet ik bekennen dat het aardig wat zelfbeheersing kostte om niet met gierende banden naar Hoedspruit te rijden. Het is zo gek om op slechts 45 minuten van ons vertrouwde Hoedspruit te zijn – de plek waar we vaak komen en waar ons bedrijf Homes of Africa is gevestigd – en er niet heen te gaan.

Maar we hebben het niet gedaan en daar hebben we geen seconde spijt van! Want we ontdekten de Blyde River Canyon op een totaal nieuwe manier en genoten van het rijden en kamperen in dit prachtige gebied. En zeker ook van de superleuke campings waar we stonden. De meiden worden allebei echte campinggirls, slapen als roosjes in hun tent, helpen met de afwas en genieten van het leven buiten én van de zwembaden.

Home Sweet Homes of Africa
Na bijna 3 maanden rondtrekken was het echt even thuiskomen: Hoedspruit! We hebben hier zo veel herinneringen liggen, zijn er bekend en voelen ons hier fijn. En het állerfijnste: mijn ouders én goede vrienden komen langs! En hoewel er voor ons niets boven het daktentje gaat, is het toch ook heerlijk om te genieten in een van de huizen van Homes of Africa.

In totaal verbleven we 2,5 week in Hoedspruit, maar hoe vat ik alle hoogtepunten samen? Laten we beginnen met de auto. Want daar moest na deze maanden aardig wat aan gebeuren, dus die werd direct bij de 4×4 garage naar binnen gereden. Een grote beurt, reparaties, onderhoud en een flink aantal verbeteringen. Ruim een week moesten we onze Toyo missen, maar dat was het zeker waard. De auto is weer helemaal klaar voor mooie offroad avonturen én is voorzien van een splinternieuwe daktent!

En die nieuwe tent, die moest natuurlijk getest worden! Samen met onze vrienden reden we daarom het Kruger in voor een nachtje in de bush. Mijn ouders passen op en na 3 maanden 24/7 met de kinderen zijn is zonder onze meiden al een feestje op zich. Een flesje Amarula gaat mee, rond het kampvuur delen we onze sterke verhalen en Pim verzorgt een barbecue, inclusief rondsnuffelende hyena’s. Kortom, een memorabel nachtje.

Maar dat was zeker niet het enige hoogtepunt van de afgelopen weken. Zo zagen we niemand minder dan Tom Cruise – die in Hoedspruit is voor de filmopnames van Mission Impossible zoveel – en vieren we Pims 35e verjaardag samen met onze vrienden en ouders.

Maar zo fijn als het is met zo veel lieve mensen om ons heen, zo moeilijk is het ook weer om afscheid te nemen. Met een dikke brok in onze keel zwaaiden we iedereen uit. Wij gaan richting Mozambique, maar niet voor we een paar traantjes laten rollen.

 

Tot de volgende keer!

Anne en Pim

Je kunt de avonturen van de Offroad Dutchies ook volgen via https://www.instagram.com/offroaddutchies/