Vanaf 13 april in de bioscoop.

Waar gaat de film over?

In het Afrika van de begin jaren ’60 heerst grote onrust. Mede onder invloed van het communisme woedt in vele landen een onafhankelijkheidsstrijd tegen de Europese kolonisators. De ongelijkheid tussen de zwarte bevolkingsgroepen en de blanke, veelal Frans of Engels gedomineerde regimes, leidt tot gewelddadige conflicten en revoluties. In Zuid-Afrika, het rijkste en oudste van alle Afrikaanse kolonies, hebben de oorspronkelijke Nederlandse en later Engelse kolonisators al eeuwenlang een simpel maar ingenieus sociaal systeem geïntroduceerd: apartheid. Maar ook in Zuid-Afrika anno 1963 groeit de onvrede tegen de ongelijkheid en het maatschappelijke onrecht; en niet alleen bij de zwarte bevolking…

De communistische partij is verboden door de blanke regering en de geheime politie wordt via allerlei wetten in staat gesteld vermeende opruiende elementen (blank én zwart) af te luisteren, huiszoekingen te verrichten en als kers op de taart voor negentig dagen in hechtenis te nemen zonder enige formele verdenking noch verklaring.

Het is in dit klimaat dat op een winterse dag in juli 1963 in het dorpje Rivonia op een boerderij een inval plaatsvindt en negen zwarte en blanke kopstukken van de ondergrondse communistische partij en de verboden, recent opgerichte ANC opgepakt worden. Een reeks van sabotage-aanslagen tegen overheidsgebouwen wordt aan deze groep toegeschreven. Aan de groep van negen wordt een tiende lid, dat al eerder gevangengenomen was toegevoegd, Nelson Mandela. Er is het blanke regime veel, zo niet alles, aan gelegen om deze groep saboteurs als voorbeeld te stellen en hen tot de doodstraf veroordeeld te krijgen.

De vrouwen en de familie van de verdachten stuiten in hun zoektocht naar een advocaat om hun partners te verdedigen op onwil en angst van potentiele kandidaten en komen uiteindelijk terecht bij de Deken van de Orde van Advocaten, de alom gerespecteerde Bram Fischer, raadsman van grote mijnmagnaten en telg uit een vooraanstaande blanke, Afrikaanse Boerenfamilie. Brams aarzeling om de tien verdachten te verdedigen wordt gevoed door een geheim dat slechts een enkeling, waaronder zijn vrouw, kent: Bram Fischer had eigenlijk de elfde verdachte moeten zijn! Hij is namelijk de voorzitter van de verboden communistische partij en nauw betrokken bij alle ondergrondse ANC–activiteiten. Door een speling van het lot was hij die bewuste dag niet aanwezig op de boerderij in Rivonia…

Bram Fischer besluit de verdediging op zich te nemen. Tijdens de voortgang van het proces bewandelt Bram Fischer diverse heikele paden. Niet alleen dient hij de door de officier van justitie gemanipuleerde bewijzen te ontrafelen en soms omgekochte of gemartelde getuigen te ontmaskeren, ook moet hij zichzelf beschermen tegen herkenning door getuigen om zo zijn eigen ontmaskering tegen te gaan. Daarnaast is Bram zich bewust van de ‘onthoofding’ van de organisatie die de apartheid bestrijdt en vraagt Mandela hem in het geheim de strijd voort te zetten en indien nodig met gewelddadigere middelen… Tijdens de inval in de boerderij werd er gestemd over het plan ‘Operatie Mayibuye’, een plan waartegen Bram zich altijd verzet had – een radicalere en gewelddadigere strijd tegen het blanke regime. Maar meer en meer ziet Bram Fischer tijdens de rechtszaak redenen om zijn geweldloosheidsprincipes af te zweren en de’ geweldsroute’ voor te bereiden. De eventuele doodstraf van de verdachten zou de lont in het kruitvat kunnen zijn. Een kruitvat dat Bram te allen tijde zou willen vermijden, maar waarvan hij de noodzaak ziet en waarvoor hij buiten de rechtszaak om voorbereidingen organiseert. Als de geheime politie gaandeweg het proces Bram Fischers dubbelrol ontcijfert en de officier van justitie op last van de minister van Justitie, Balthazar Vorster, gedwongen wordt deze kaart uit te spelen, komt Bram in een moreel dilemma: de verdediging van zijn cliënten versus zijn eigen welzijn…

Bekijk hier alvast de trailer: https://youtu.be/uRNEaoX-SKQ

bram fischer1