Het thema van deze super OOG wordt ‘Dromen van Afrika’. We kunnen het ook ‘reaching for the stars’ noemen of vijfsterren ervaringen. We laten een aantal bijzondere mensen aan het woord over hun droom, we gingen op zoek naar plekken die ons een werkelijke vijfsterren ervaring gaven en die we op jullie bucketlijst wensen. Dromen mag toch? Zeker als het over Afrika gaat.

In de komende blogs nemen we je per dag mee langs de artikelen die bezig zijn hun vorm te krijgen.

De schoonheid van de leugen

Rik Felderhof woont een aantal maanden per jaar in Tanzania. Het was daar op de veranda, onder de ruisende bladen van de bananenpalmen en met uitzicht op Mount Meru dat de fameuze Ravelli Vliegenvanger-trilogie voltooid werd met De schoonheid van de leugen. OOG VOOR AFRIKA interviewde Rik Felderhof over leugens en schoonheid, geluksangst, vriendschap en trouw, zijn liefde voor Afrika en ‘sweet lies’. Met het verschijnen van het laatste deel van de trilogie lost Rik Felderhof een belofte in van een van de markante personen die hij ooit voor zijn camera had. De dagboeken van de Vliegenvanger zijn nu compleet als boek verschenen.

OOG VOOR AFRIKA mag ook 10 exemplaren van De schoonheid van de leugen dat vanaf 7 april verkrijgbaar is weggeven.

Hier een voorproefje van het interview.

De schoonheid van de leugen speelt zich voor een groot deel af in Tanzania. Hier groeit Olivia, de hoofdrolspeelster van het derde deel van de trilogie op onder de beschermende vleugels van Mzee Amoz en de excentrieke Duitse barones Helga von Bissacker die in de buurt van Arusha een lodge runt. Neem ons mee naar jouw fascinatie voor dit land en haar bewoners. En wat we daarvan terugvinden in het boek.
‘Ik ben vooral verbonden met Tanzania doordat ik er woon. En dan is het heerlijk om het te beschrijven. De geuren, de houtvuurtjes, de langzaam draaiende ventilatoren aan het plafond. Het is een andere wereld, een wereld die mij fascineert. Ik heb in Afrika heel veel geleerd. Ook doordat ik dagelijks optrek met lokale bevolking en de mensen met wie ik samenwerk. Een van hen is Andreas. Hij is opgegroeid bij de Mbulustam, was als jongetje schaapsherder, ging naar school en leerde voor safarigids. Tijdens de ritten die we maken, praten we over de wijsheden die hij heeft overgenomen van zijn stam, over zijn kijk op de natuur. Hij gaat steevast met zijn bijbel op stap, ik met m’n fles wijn en sigaar.’

Dat klinkt als een perfecte combinatie. Wijn, de bijbel en wijsheid. Het leven in een notendop. Waren dat ook de ingrediënten voor Olivia’s jeugd in Tanzania?
‘Ik heb Andreas in het boek opgevoerd als Amoz. Hij begeleidt dat meisje dat vanuit Italië als kind in Afrika terechtkomt. Ze komt met haar vader die als arts voor Flying Doctors gaat werken in de omgeving van Arusha terecht. Ze wordt overdonderd door de aanwezigheid van een paar personen die in haar jonge leven een belangrijke rol gaan spelen. Na aankomst worden ze welkom geheten op het bordes van een lodge door een barones, die daar de scepter zwaait en haar buurvrouw wordt. Daar ziet ze ook die prachtige zwarte man staan met een wandelstok. Voor haar een soort wijze koning uit Afrika die heel nauw betrokken raakt bij haar opvoeding. Haar naar school brengt, leert tellen in het Swahili, haar op de raadselen en schoonheid van de natuur wijst.’

In de verte beklommen drie giraffen de helling van een heuvel en daarboven zweefden twee adelaars gedragen door de thermiek in de ijle lucht. Zwijgend lieten ze hun blik genietend over het landschap glijden; een geelgroene vlakte met daarboven een strakblauwe hemel met een paar witte wolken die langzaam voorbijdreven.
‘Zie je die wolken?’, verbrak Amoz de stilte.
Olivia knikte.
‘Dat zijn de taxi’s van de hemel.’
‘O, misschien zit mijn moeder dan wel in zo’n wolk.’
‘Denk je weleens aan je moeder?’
‘Vanmorgen nog onder de douche. Maar verder niet zo vaak.’
‘Het is ook al lang geleden.’
‘Misschien moet ik vaker aan haar denken.’
‘Elk moment is goed.’
‘Hebt u een leuke moeder, Amoz?’
‘Ze is ook overleden.’
‘Jammer.’
‘Het leven is vaak jammer, daar moet je rekening mee houden. Maar het is belangrijk hoe je ermee omgaat. Elke dag is een bladzijde die je kunt omslaan. Onthoud dat goed.’